Als net 18-jarige behoorde Jelle tot de eerste leden van de op 1 april 1963 opgerichte korfbalvereniging ‘Flamingo’s’. Hij startte in het 2^e 12-tal waarmee hij in 1965 veldkampioen werd. In dit team speelden o.a. ook zijn broer Tjerk Steringa en Tsjikke Kloostra, met wie Jelle in 1968 in het huwelijk trad.

Al vrij snel stroomde Jelle door naar het 1^e twaalftal waarmee hij ook een aantal keren zowel op het veld als in de zaal kampioen werd. Intussen waren dochter Tineke en zoon Jasper ook al besmet door het korfbalvirus van heit en mem. Een van zijn mooiste kampioenschappen was ongetwijfeld in 1985 toen het 1^e 12-tal kampioen van de afdeling Friesland werd en promoveerde naar het district met heit Jelle én dochter Tineke in de gelederen. In 1986 deed Jelle sportief een stapje terug en werd met het 2^e team nog driemaal kampioen: in 1986 en 1987 in de zaal en in 1988 op het veld. Als sportman was Jelle onverzettelijk en onvermoeibaar. Hij ging altijd voorop in de strijd en wist van geen opgeven. Voor het team was hij erg belangrijk, zowel binnen als buiten de lijnen. Legendarisch voor zijn teamgenoten van toen zijn ongetwijfeld de Sinterklaasfeesten in huize Steringa.

Behalve als speler was Jelle ook bestuurlijk actief, eerst als algemeen bestuurslid, toen als secretaris en van  1977 tot 1990 als voorzitter. Daarnaast stond hij ook als scheidsrechter in het veld en was hij lid van de bouwcommissie die onder de bezielende leiding van Schelto van der Lijn in 1995 een eigen clubgebouw met kantine en kleedboxen realiseerde op ‘De Swadde’.

Voor de vereniging was dit alles reden genoeg om Jelle te benoemen tot erelid van de k.v. Flamingo’s.

Fysieke ongemakken bleven hem helaas niet bespaard. Met name de laatste jaren werd hij sterk beperkt in zijn doen en laten. Op 28 november is hij, in het bijzijn van zijn Tsjikke, rustig overleden.